Στη μέση ενός ρυζοχώραφου υπάρχει έμας φοίνικας ολομόναχος, δεν είναι πια νέος- λίγοι είναι οι νέοι φοίνικες. Είναι πολύ υψηλός και ολόισιος, συνδυάζει την ποιότητα ενός δίκαιου με την σπουδαιοφάνεια κάποιου αξιοσέβαστου. Είναι εκεί και είναι μόνος. Δεν έχει γνωρίσει ποτέ τίποτα άλλο και θα συνεχίσει έτσι μέχρι να πεθάνει ή να καταστραφεί. Έπεφτες ξαφνικά επάνω του στην στροφή του δρόμου κι έμενες κατάπληκτος βλέποντάς τον ανάμεσα στα πλούσια ρυζοχώραφα και τα τρεχούμενα νερά. Τα νερά και τα πρ΄σινα χωράφια μουρμούριζαν το ένα στο άλλο- πράγμα που πάντα έκαναν από τους αρχαίους καιρους- αλλά αυτό το απαλό μουρμουρητό δεν έτανε ποτέ στον φοίνικα, ήταν μόνος του, κοντά στους ψηλούς ουρανούς και στα λαμπερα σύννεφα. Ήταν μόνος του, ολοκληρωμένος και αποτραβηγμένος και δεν θα γινόταν πιτέ τίποτα άλλο. Το νερό άστραφτε καθώς έπεφτε πάνω του το βραδυνό φως και μακριά από το δρόμο, προς τα δυτικά, βρισκόταν ο φοίνικας και πέρα απ'αθτόν υπηρχαν περισσότερα ρυζοχώραφα.
Πριν φτάσεις στον φοίνικα έπρεπε να περάσεις από μερικούς σκονισμένους, βρώμικους δρόμους, γεμάτους θόρυβο, παιδιά, κατσίκες και βόδια. Τα λεωφορεία σήκωναν σύννεφα από σκόνη που εμοιαζε να μην ενοχλούν κανέναν και ο δρόμος ήταν γεμάτος από ψωραλέα σκυλιά. Το αυτοκίντο βγήκε από την κεντρική λεωφόρο που συνχιζόταν, άφησε πίσω του πολλά μικρά σπίτια, κήπους και ρυζοχώραφα, έστριψε αριστερά, πέρασε από μια μεγαλόπρεπη πύλη και λίγο πιο πέρα, εκέι στο άνοιγμα, υπήρχε ένας βοσκότοπος ελαφιών. Θα πρέπει να υπήρχαν δύο ή τρεις δωδεκάδες, μερικά ειχαν μεγάλα και βαριά κέρατα και κάποια από νεότερα έδειχναν ήδη πεντακάθαρα πώς θα γίνονταν. Πολλά από αυτά είχαν άσπρες βούλες, ήταν ανήσυχα και κουνούσαν τα μακριά αφτιά τους, αλλά συνέχισαν να βοσκούν. Κάμποσα διέσχισαν τον κόκκινο δρόμο κι έτρεξαν μακριά, υπήρχαν, όμως, κι άλλα που περίμεναν πίσω από τους θάμνους να δουν τι θα γίνει, το μικρό αυτοκίνγτο σταμάτησε και σύντομα όλα τα ελάφια πέρασαν τρέχοντας να συναντήσουν τα υπόλοιπα. Η ατμόσφαιρα του σούρουπου ήταν καθαρή κι άρχισαν να φαίνονται τ'αστέρια, λαμπερά και ζωηρά, τα δέντρα άρχιαν να αποσύρονται για τη νύχτα και η αδιάκοπη φλυαρία των πουλιών σταμάτησε. Το φως του σούρουπου έπεφτε στο νερό.
Κάτω απ'αυτό το φως του σούρουπου, μέσα στο στενό δρόμο, δυνάμωσε η ένταση της μεγάλης χαράς που υπληρχε χωρίς καμία αιτάι. Άρχισε, ενώ παρακολουθούσε μια μικρή αράχνη που πηδούσε και με ένα πήδημα εκπληκτικής ταχύτητας άρπαξε με σκληρότητα κάτι μύγες, άρχισε, ενώ παρακολουθούσε ένα φύλλο να τρεμουλιάζει μόνο του, ενώ τα άλλα φύλλα ήταν ακίνητα, άρχισε, ενώ παρακολουθούσε ένα μικρό σκίουρο με ραβδώσεις που γκρίνιαζε για κάτι και η ουρά του χοροπηδο΄θσε πάνω κάτω. Η μεγάλη χαρά δεν είχε κάποια αιτία και η χαρά που έρχεται ως αποτέλεσμα είναι σε οποιαδήποτε περίπτωση κάτι α΄μαντο που αλλάζει με την κάθε αλλαγή. Η ένταση αυτής της παράξενης, απρόσμενης μεγάλης χαράς, δυνάμωσε και ό,τι είναι έντονο δεν έχι ποτέ σκληρότητα, έχει την ιδιότητα να υποχωρεί, αλλά και πάλι είναι έντονο. Δεν είναι η ένταση όλης της ενέργειας συνγκεντρωμένης, δεν την έχει φέρει η σκέψη κυνηγώντας κάποια ιδέα ή από την απασχόληση με τον εαυτό της, δεν είναι κάποιο αυξανόμενο συναίσθημα, γιατί όλα αυτά έχουν κίνητρα και στόχους. Αυτή η ένταση δεν έχει ούτε αιτία ούτε τέλος ούτε έχει γεννηθεί από συγκέντρωση, που στην πραγματικότητα φράζει το ξύπνημα όλης της ενέργειας. Δυνάμωνε χωρίς να κάνει κανείς τίποτα γι'αυτο. Ήταν σαν κάτι έξω από σένα, που πάνω του δεν έχεις κανένα έλεγχο, δεν έχεις λόγο σ'αυτό που συνέβαινε. Σ'αυτό ακριβώς το δυνάμωματης έντασης υπηρχε πραότητα. Αυτή η λέξη είναι φθαρμένη. Δέιχνει αδυναμία, συναισθηματισμό, αναποφασιστικότητα, αβεβαιότητα, ένα ντροπαλό αποτράβηγμα, κάποιο είδος φόβου κ.τ.λ. Αλλά δεν ήταν τιποτα από όλ'αυτά τα πράγματα, ήταν κάτι σφριγηλο και δυνατό, χωρίς άμυνες και γι'αυτό έντονο. Δεν μπορούσε να καλλιεργηθεί αν ήθελες. Δεν άνηκε στην κατηγορία των δυνατών και των αδυνάτων. Ήταν τρωτό όπως είναι και η αγάπη. Δεν υπήρχε τιποτα άλλο εκτός απο αυτό. Το πηγαινέλα των ανθρώπων, το ταξίδι με το αυτοκίνητο και οι κουβέντες, τα εάφια και ο φοίνικας, τα αστέρια και τα ρυζοχώραφα, όλα ήταν εκεί, με όλη την ομορφιά και την ζωντάνια τους, αλλά όλα υπήρχαν μέσα στην ένταση και έξω από αυτή. Οι φλόγες έχουν ένα σχήμα, γραμμές αλλά μέσα στις φλόγες υπάρχει μόνο έντονη θερμότητα χωρίς σχήμα και γραμμές.
Κρισμαμούρτι, 1961
28.11.09
26 Νοεμβρίου, Marrakech
Στη μέση ενός ρυζοχώραφου υπάρχει έμας φοίνικας ολομόναχος, δεν είναι πια νέος- λίγοι είναι οι νέοι φοίνικες. Είναι πολύ υψηλός και ολόισιος, συνδυάζει την ποιότητα ενός δίκαιου με την σπουδαιοφάνεια κάποιου αξιοσέβαστου. Είναι εκεί και είναι μόνος. Δεν έχει γνωρίσει ποτέ τίποτα άλλο και θα συνεχίσει έτσι μέχρι να πεθάνει ή να καταστραφεί. Έπεφτες ξαφνικά επάνω του στην στροφή του δρόμου κι έμενες κατάπληκτος βλέποντάς τον ανάμεσα στα πλούσια ρυζοχώραφα και τα τρεχούμενα νερά. Τα νερά και τα πρ΄σινα χωράφια μουρμούριζαν το ένα στο άλλο- πράγμα που πάντα έκαναν από τους αρχαίους καιρους- αλλά αυτό το απαλό μουρμουρητό δεν έτανε ποτέ στον φοίνικα, ήταν μόνος του, κοντά στους ψηλούς ουρανούς και στα λαμπερα σύννεφα. Ήταν μόνος του, ολοκληρωμένος και αποτραβηγμένος και δεν θα γινόταν πιτέ τίποτα άλλο. Το νερό άστραφτε καθώς έπεφτε πάνω του το βραδυνό φως και μακριά από το δρόμο, προς τα δυτικά, βρισκόταν ο φοίνικας και πέρα απ'αθτόν υπηρχαν περισσότερα ρυζοχώραφα.
Πριν φτάσεις στον φοίνικα έπρεπε να περάσεις από μερικούς σκονισμένους, βρώμικους δρόμους, γεμάτους θόρυβο, παιδιά, κατσίκες και βόδια. Τα λεωφορεία σήκωναν σύννεφα από σκόνη που εμοιαζε να μην ενοχλούν κανέναν και ο δρόμος ήταν γεμάτος από ψωραλέα σκυλιά. Το αυτοκίντο βγήκε από την κεντρική λεωφόρο που συνχιζόταν, άφησε πίσω του πολλά μικρά σπίτια, κήπους και ρυζοχώραφα, έστριψε αριστερά, πέρασε από μια μεγαλόπρεπη πύλη και λίγο πιο πέρα, εκέι στο άνοιγμα, υπήρχε ένας βοσκότοπος ελαφιών. Θα πρέπει να υπήρχαν δύο ή τρεις δωδεκάδες, μερικά ειχαν μεγάλα και βαριά κέρατα και κάποια από νεότερα έδειχναν ήδη πεντακάθαρα πώς θα γίνονταν. Πολλά από αυτά είχαν άσπρες βούλες, ήταν ανήσυχα και κουνούσαν τα μακριά αφτιά τους, αλλά συνέχισαν να βοσκούν. Κάμποσα διέσχισαν τον κόκκινο δρόμο κι έτρεξαν μακριά, υπήρχαν, όμως, κι άλλα που περίμεναν πίσω από τους θάμνους να δουν τι θα γίνει, το μικρό αυτοκίνγτο σταμάτησε και σύντομα όλα τα ελάφια πέρασαν τρέχοντας να συναντήσουν τα υπόλοιπα. Η ατμόσφαιρα του σούρουπου ήταν καθαρή κι άρχισαν να φαίνονται τ'αστέρια, λαμπερά και ζωηρά, τα δέντρα άρχιαν να αποσύρονται για τη νύχτα και η αδιάκοπη φλυαρία των πουλιών σταμάτησε. Το φως του σούρουπου έπεφτε στο νερό.
Κάτω απ'αυτό το φως του σούρουπου, μέσα στο στενό δρόμο, δυνάμωσε η ένταση της μεγάλης χαράς που υπληρχε χωρίς καμία αιτάι. Άρχισε, ενώ παρακολουθούσε μια μικρή αράχνη που πηδούσε και με ένα πήδημα εκπληκτικής ταχύτητας άρπαξε με σκληρότητα κάτι μύγες, άρχισε, ενώ παρακολουθούσε ένα φύλλο να τρεμουλιάζει μόνο του, ενώ τα άλλα φύλλα ήταν ακίνητα, άρχισε, ενώ παρακολουθούσε ένα μικρό σκίουρο με ραβδώσεις που γκρίνιαζε για κάτι και η ουρά του χοροπηδο΄θσε πάνω κάτω. Η μεγάλη χαρά δεν είχε κάποια αιτία και η χαρά που έρχεται ως αποτέλεσμα είναι σε οποιαδήποτε περίπτωση κάτι α΄μαντο που αλλάζει με την κάθε αλλαγή. Η ένταση αυτής της παράξενης, απρόσμενης μεγάλης χαράς, δυνάμωσε και ό,τι είναι έντονο δεν έχι ποτέ σκληρότητα, έχει την ιδιότητα να υποχωρεί, αλλά και πάλι είναι έντονο. Δεν είναι η ένταση όλης της ενέργειας συνγκεντρωμένης, δεν την έχει φέρει η σκέψη κυνηγώντας κάποια ιδέα ή από την απασχόληση με τον εαυτό της, δεν είναι κάποιο αυξανόμενο συναίσθημα, γιατί όλα αυτά έχουν κίνητρα και στόχους. Αυτή η ένταση δεν έχει ούτε αιτία ούτε τέλος ούτε έχει γεννηθεί από συγκέντρωση, που στην πραγματικότητα φράζει το ξύπνημα όλης της ενέργειας. Δυνάμωνε χωρίς να κάνει κανείς τίποτα γι'αυτο. Ήταν σαν κάτι έξω από σένα, που πάνω του δεν έχεις κανένα έλεγχο, δεν έχεις λόγο σ'αυτό που συνέβαινε. Σ'αυτό ακριβώς το δυνάμωματης έντασης υπηρχε πραότητα. Αυτή η λέξη είναι φθαρμένη. Δέιχνει αδυναμία, συναισθηματισμό, αναποφασιστικότητα, αβεβαιότητα, ένα ντροπαλό αποτράβηγμα, κάποιο είδος φόβου κ.τ.λ. Αλλά δεν ήταν τιποτα από όλ'αυτά τα πράγματα, ήταν κάτι σφριγηλο και δυνατό, χωρίς άμυνες και γι'αυτό έντονο. Δεν μπορούσε να καλλιεργηθεί αν ήθελες. Δεν άνηκε στην κατηγορία των δυνατών και των αδυνάτων. Ήταν τρωτό όπως είναι και η αγάπη. Δεν υπήρχε τιποτα άλλο εκτός απο αυτό. Το πηγαινέλα των ανθρώπων, το ταξίδι με το αυτοκίνητο και οι κουβέντες, τα εάφια και ο φοίνικας, τα αστέρια και τα ρυζοχώραφα, όλα ήταν εκεί, με όλη την ομορφιά και την ζωντάνια τους, αλλά όλα υπήρχαν μέσα στην ένταση και έξω από αυτή. Οι φλόγες έχουν ένα σχήμα, γραμμές αλλά μέσα στις φλόγες υπάρχει μόνο έντονη θερμότητα χωρίς σχήμα και γραμμές.
Κρισμαμούρτι, 1961
15.11.09
14.11.09
12.11.09
Subscribe to:
Posts (Atom)
